De zotte morgen.

Het is zover: onze kinderen mogen weer naar school! Dit brengt natuurlijk wel een grote wijziging in de dagstructuur met zich mee! We moeten omschakelen van de rustig-aan-modus naar de ochtend-rush-modus. Hier gaat zo'n overgang nooit zonder slag of stoot. Nochtans neem ik me telkens op zo'n vooravond van omschakeling voor om het deze keer allemaal beter te organiseren. Ik beloof mezelf om de avond van te voren de ontbijttafel al te dekken. Ik leg eveneens onze kleren netjes klaar in de badkamer in de volgorde waarin we ze moeten aantrekken. Ik controleer een laatste keer de schoolagenda van mijn zoon en maak boekentassen en handtassen in orde om verrassingen te voorkomen. Kortom, tip top voorbereid en dus zal de ochtend rustig kunnen verlopen.

In mijn hoofd ziet zo'n ochtend eruit als volgt:

• Om 7u00 gaat de wekker, ik rek me uit en sta ik uitgerust op. Ik zoen mijn zoon op z'n hoofd om hem te wekken en met zijn slaaphaar kriebelend in mijn neus, geeft hij me een knuffel. We zijn vrolijk en dankbaar voor deze nieuwe dag.

• Om 7u10 zitten we samen aan de ontbijttafel, olijk pratend. We eten muesli met yoghurt en vers fruit dat ik met zorg in partjes heb gesneden. Ik maak de brooddozen klaar: vers brood met garnituur van rauwkost, geschikt in een of ander bosdier.

• 7u30: Cas leest in zijn boek; ik doe mijn yoga-oefeningen.

• Om 7u40 hebben we samen de tafel opgeruimd en trekken we naar de badkamer. Cas werkt vlot mee: tanden poetsen, douchen, aankleden,... Het tempo is relaxed maar efficiënt.

• 8u00: we stappen in de frisse ochtendlucht; we fietsen vrolijk naar school.

• Iets over 8u komen we aan bij de schoolpoort; nog een laatste knuffel en Cas verdwijnt tussen de joelende kinderen. Ik sla nog een beleefd praatje met een andere mama terwijl we vertederd naar onze kinderen kijken.

• Ik spring weer op mijn fiets en rijd mijn dagtaak tegemoet; vol energie en tevreden over het verloop van deze schitterende ochtend.
  

In werkelijkheid loopt het echter vaak anders...

• Om 6u40 word ik wakker van gezang wat ik aanvankelijk in mijn dromen leek te aanschouwen maar wat, na een paar keer knipperen, uit de kamer van Cas blijkt te komen. Ik druk mijn hoofd in de matras en trek een kussen over mijn oren. Mijn matras krijgt een serenade aan krachttermen.
• Om 7u00, quasi simultaan met het vreselijke gejengel van de wekker, vliegt de deur van mijn slaapkamer open. 30 Kilogram aan enthousiasme springt op mijn bed zonder enig besef dat ik er nog in lig. Er wordt aan mijn oogleden geprutst. "Mama! Ben je wakker? Heb je me horen zingen?" Ik probeer iets te mompelen dat lijkt op "ja, het was prachtig, lieverdje" maar het klinkt eerder als het geluid dat iemand met darmklachten maakt. Ik grijp naar de wekker en nadat ik het ding het zwijgen heb opgelegd; check ik even de dag om er zeker van te zijn dat het toevallig geen weekend is.
• 7u20: ik móet nu opstaan! Ik sleep me naar het toilet en naar de badkamer. Cas huppelt al die tijd vrolijk achter me aan.
• 7u22: Verdorie. Ik had de tafel gisterenavond moeten dekken.
• 7u30: Ik inhaleer het aroma van de koffie en vraag Cas om te komen ontbijten. "Sebiet!" "Nee, nu...", geeuw ik. In pyjama en met verward haar is mijn autoriteit bijzonder indrukwekkend.
• Om 7u40 komt Cas aan tafel. Ik vond brood dat nog prima eetbaar is en beleg dat met liefde tussen dat brood wordt geplakt. Ik zorg voor een zoete en een gezonde snack en stop een fles water in zijn boekentas. Even agenda checken. Sh*! Ze moeten takken meebrengen én het is zwemmen! Ondertussen zit Cas wel aan tafel maar speelt hij dat zijn Lego mini-figs in het lege kommetje voor hem aan het zwemmen zijn. De ironie ontgaat me en ik begin te rennen. Eerst naar de badkamer: zwemspullen in een tas gooien. Hopelijk heb ik hem geen bikini van mij meegegeven. Terug naar de eetkamer waar Cas intussen ondersteboven op zijn stoel hangt. Ik gooi van ver wat cornflakes naar hem toe en zet hem met strenge stem aan tot eten. Hij giet melk in de kom, en naast de kom. *zucht* Die mini-fig zit nog in het kommetje! Ik kom niet toe aan ontbijt en al helemaal niet aan yoga.
• 8u10: het badkamer-ritueel kan eindelijk beginnen. In de eetkamer staat de tafel nog steeds gedekt maar daar kan ik me niet druk om maken. Als we op tijd op school willen zijn en niet in pyjama willen verschijnen, moeten we een versnelling hoger schakelen. Ik vraag Cas om zijn pyjama en onderbroek uit te doen. Cas trekt zijn pyjama uit en trekt zijn nieuwe onderbroek aan over de oude. Ik zucht. Oké, opnieuw. De propere onderbroek gaat dit keer niet aan zijn billen maar wel op zijn hoofd. "Mama, kijk!", en in zijn nakie met maffe hoed op zijn hoofd, danst ie door de badkamer. "Cas! Doe voort!!" Dit mantra herhaal ik nog zo'n 254 keer.
• Om 8u35 smijt ik de boekentassen op de achterbank van de auto. Terwijl ik het laatste restje tandpasta van Cas zijn gezicht wrijf, geef ik gas.
• 8u40. Sh*. We zijn te laat. Alweer. Snel een vluchtige kus en een "veel plezier". Ik zwaai van ver naar een andere moeder die relaxed een praatje maakt met een andere ouder. Ik zie het oordeel in hun ogen. Terug in de auto merk ik dat mijn bloes verkeerd geknoopt zit en dat er maar aan één oog mascara hangt. En ik bedenk me: volgende week ga ik het anders aanpakken!

Ik gok - nee, ik hoop - dat deze situatie voor velen van ons herkenbaar is. Nochtans is een rustige ochtend essentieel voor een rustig, ontspannen en positief dagverloop. Niet alleen word je er energieker van; het helpt je ook om helder te blijven bij het maken van keuzes en om je focus langer te kunnen vasthouden. Zullen we het samen proberen?

Fijn, nieuw schooljaar!