Wie ben ik?

"Waarom ik zo graag met kinderen werk? Zij zijn een bron van inspiratie, van vreugde en van onschuld. Ik leer uit kritische vragen van wijsneusjes en haal plezier uit vliegende propjes doorheen het (klas)lokaal. Samen met kinderen creëren, doen, ervaren, beleven, groeien,... schenkt mij energie en voldoening. Dat zij mij toelaten om bij te dragen aan hun ontwikkeling, aan hun welzijn vind ik een hele eer!"

Hoi! Wat fijn dat jij er bent! Mijn naam is Evy Vandenbril. Ik ben een prille veertiger, leerkracht lager onderwijs, kinder- & gezinscoach en mama van Cas. Samen wonen we in Grobbendonk. We noemen onszelf soms al grappend "Team Raar" omdat we allebei dat tikkeltje heerlijk "anders" zijn. Ons "anders zijn" is onze kwetsbaarheid, onze kracht én de inspiratiebron voor aap normaal!

Mijn kennis en ervaring haal ik uit studies als verpleegkundige, leerkracht, emotiecoach en kinder- & gezinscoach maar het is uiteindelijk het moederschap dat me het meeste heeft geleerd. Cas liet op heel jonge leeftijd al weten dat hij ergens mee worstelde. Mijn lieve, goedlachse kind kon stoelen door de woonkamer gooien; verzette zich tegen slaap; kon plots hartverscheurend gaan huilen of zocht in foetushouding bescherming op mijn schoot. Als leerkracht begreep ik dat mijn kind overprikkeld was, dat hij zich doodmoe voelde door het zich steeds aanpassen en dat hij zich verveeld voelde door het gebrek aan uitdaging. Als moeder was ik echter radeloos. Ik trok aan de alarmbel. Er volgde wachtperiode na wachtperiode; duur onderzoek na nog duurdere raadpleging om uiteindelijk wel een diagnose te krijgen maar geen echt concrete begeleiding of hulp. Het was zoeken; zoeken naar betaalbare begeleiding voor Cas en voor ons als gezin. Geen gemakkelijke zoektocht! Daarom besloot ik om mezelf te verdiepen in het wonder dat onze ontwikkeling heet en "storingen" die zich eventueel kunnen voordoen. Door deze inzichten lukte het me om de focus niet langer op het probleem te leggen maar wel op de mogelijkheden om het probleem voor ons allebei draaglijk te maken. Ik zocht naar en ontwikkelde zelf hulpmiddelen die comfort en structuur boden en zag hoe de rust in huis stilaan weerkeerde. Ik reflecteerde over mijn opvoedingsstijl en de manier waarop ik communiceerde met mijn kind en stuurde bij in functie van wie hij is. We begrepen elkaar steeds beter en de conflictsituaties namen aanzienlijk af. 

In het onderwijs leerde ik veel spartelende kinderen kennen en luisterde ik vaak naar verhalen van ouders die een gelijkaardige radeloosheid ervaren als ik destijds. Ze botsen op dezelfde moeilijkheden: dure begeleiding, lange wachtlijsten, eenzaamheid in hun beleving, uitputting en twijfel aan zichzelf. "Deze mensen ga ik helpen!", dacht de wereldverbeteraar in mij maar ik meende het wel en begon te schrijven aan een plan om kinderen én hun ouders te helpen in hun zoektocht naar comfort, rust en balans. En dat plan... dat heet "aap normaal". Welkom!

"De kracht van aap normaal?" Geen wachtlijsten. Geen dure raadplegingen. Geen ongezellige praktijkruimte.  Wel een oplossingsgerichte aanpak op maat in een sfeervol kader. Laagdrempelige om-de-hoek-ondersteuning gebaseerd op echte verhalen."